بچه ها و جادوی دوربین سینما، کارگردانان ایرانی چگونه از بچه ها بازی می گیرند؟ - مالزی ارزان

به گزارش خبرنگار بازی دریافت از بچه ها در فیلم های سینمایی و شیوه نقش آفرینی آن ها همیشه سخت و جزو مواردی است که سینماگران با مسائل آن دست و پنجه نرم می کنند. در این گزارش به بررسی این موضوع از نگاه سه سینماگری که در حوزه کودک و نوجوان فعالیت داشته اند، می پردازیم.

غلامرضا رمضانی کارگردان و فیلمنامه نویس سینمای کودک و نوجوان درباره شیوه بازی دریافت از بچه ها در سینما گفت: هر فیلمسازی برای کار کردن با بچه ها شیوه خاص خود را دارد. بچه ها توانایی های بسیار بالایی دارند که باید آن را کشف کرد. من سعی می کنم توانایی و قابلیت بچه ها را که در درونشان نهفته شده، پیدا کنم و بر اساس آن، شخصیت شان را با ویژگی و خصلت های فیلمنامه منطبق کنم. به همان نسبت هرچقدر که جلو می روم نقش تبدیل به شخصیت بازیگر خواهد شد و به جای اینکه بازیگر را وادار به نقش بازی کردن کنم، کاری خواهم کرد که با نقش همذات پنداری کند.

کارگردان ضربه فنی و فرار از اردو ادامه داد: وقتی بچه ها آموزش ندیده اند، نباید از آن ها انتظار داشت بازیگری کنند. اگر کودک جلوی دوربین فقط نقش بازی کند، نمی توان اسم او را بازیگر گذاشت چرا که او فقط ادا در می آورد.

این فیلمساز سینمای کودک و نوجوان، با اشاره به اینکه با کشف استعداد بچه ها آن ها را به بازیگری فرا می خواند، گفت: من سعی می کنم قابلیت های بچه ها را درک و کشف کنم. با آن ها راحت باشم و منطبق با بچه ها کار را جلو ببرم؛ نه اینکه کودک منطبق با من پیش برود. چرا که بازیگری فنی است که فرد باید کارآزموده و آموزش دیده باشد و تکنیک را فراگرفته باشد تا بتواند انجامش دهد.در فیلم های ما بچه ها بازیگری نمی کنند. آن ها اغلب خودشان هستند و کارگردانی پیروز است که بتواند نقش را به بازیگر نزدیک کند.

حسین قناعت کارگردان سینمای کودک، درخصوص بازیگری بچه ها و شیوه بازی دریافت از آنها گفت: بچه های امروز با تصویر بیشتر آشنا هستند و این یک شاخصه مهم در بدو ورود آن ها به عرصه بازیگری است.

کارگردان دزد و پری ادامه داد: بچه هایی که در حال حاضر برای بازیگری می آیند، به دلیل وفور امکانات تصویری و لوازم ارتباط جمعی در زندگی شان، به نسبت بچه ها نسل های قبل، خیلی بزرگ تر از سن خود به نظر می آیند و در واقع برای بازی در فیلم، یک قدم جلوتر از بچه ها قدیم هستند.

او اضافه نمود: به عنوان یک کارگردان که سال هاست با بچه ها و نوجوانان و برای آن ها کار می کنم، می توانم بگویم استعداد و علاقه مندی بچه هایی که در حال حاضر برای بازیگری می آیند، خیلی بیشتر از گذشته است.

قناعت گفت: هر کارگردان شیوه خود را برای بازی دریافت از بچه ها دارد و من نیز همیشه شیوه خودم را بر این مبنا قرار داده ام که همراه با گروه خوبم در پشت صحنه، فضایی برای بچه ها به وجود بیاورم که راحت باشند، خودشان باشند و همان آرامش را هنگام بازی کردن جلوی دوربین نیز بروز دهند و در واقع حضور دوربین را فراموش کنند. با این روش، بازی آن ها به زندگی نزدیک تر می شود و برای بیننده باورپذیرتر به نظر خواهد آمد.

کارگردان من و نگین دات کام گفت: بچه های امروز، بازی فوق العاده ای دارند و با قاطعیت می توانم بگویم که از کار با بازیگر کودک، حتی بیشتر از بازیگران بزرگسال -البته با احترام به همه آن ها - لذت می برم.

او در سرانجام اعلام کرد: فیلمسازی کاری خسته کننده است و بازیگران کودک و نوجوانی که زحمت می کشند، در این خستگی با ما شریک می شوند. آنها به شخصیت های فیلمنامه ما تجسم می بخشند تا خوراک فرهنگی و سرگرمی برای بچه ها و نوجوانان هم سن و سال خود فراهم کنند؛ بازیگران کودک و نوجوان بر سر ما فیلمسازان منت دارند.

حمیدرضا قطبی کارگردان، هم درباره بازیگری بچه ها و شیوه بازی دریافت از بچه ها گفت: فکر می کنم انتخاب بازیگر کودک در هرگونه سینمایی از انتخاب سایر بازیگران مهم تر و سختتر است. آن ها عموماً نه تجربه زندگی دارند و نه تجربه بازیگری. پس شرط اول برای یافتن بازیگر مناسب برای یک نقش جستجو، درایت و هوش کارگردانی است. شاید با قطعیت بتوان گفت که یک انتخاب درست، هفتاد درصد تصویری را که می خواهید بر روی پرده ظاهر می کند.

کارگردان قطار آنشب ادامه داد: بازی دریافت از بچه ها هرگز مکانیکی و یا دستوری نیست. باید با بچه ها دوست شد و با آن ها بازی کرد. بازی های معمولی و تفریحاتی که آن ها دوست دارند سرآغاز بازی های واقعی خواهد بود که مقابل دوربین به نمایش در می آید.

او گفت: اساساً در ابتدا باید بازیگر کودک را در موقعیت قرار داد تا رفتار و واکنش طبیعی خود را نسبت به آن موقعیت نشان دهد. چنانچه خواست ما از اجرای آن صحنه مطلوب نباشد، باید حوصله به خرج داد تا به نتیجه دلخواه نزدیک شد. صبوری شرط لازم و اساسی در کار با کودک است. در عوض یک کودک مستعد به زودی به شما نشان خواهد داد که همه چیز را آموخته است و با واکنش های غیرمنتظره، شما را شگفت زده خواهد کرد.

این کارگردان گفت: بچه های امروزی با پیشرفت و گسترش وسایل ارتباط جمعی و نمایشی شدن انواع آموزش ها و خدمات و در دسترس بودن گوشی ها و برنامه های شبکه های اجتماعی، به مراتب بیش از گذشته بر مرکب نمایش سوارند و غیر از تقلید و بازی، از هوش سرشار و تخیلات بی بدیل برخوردارند. تنها باید دقت کرد، آن ها را پیدا کرد و با آن ها دوست شد. اطمینان دارم که آن ها از ما به خودمان نزدیکترند!