عکس ، خبر بد برای دوستداران محیط زیست؛ رویا از امید جدا شد ، امید باز هم تنها شد و به سمت سیبری پرواز کرد
به گزارش مالزی ارزان، محیط بان یاسر آزادی در صفحه شخصی اش اطلاع داد که درنای رویا توان ادامه پرواز با درنای امید را نداشته و در جایی در عباس آباد فرود آمده و امید بازهم تنها شد و به سمت سیبری پرواز کرد.
به گزارش خبرنگاران درنای امید که چند سالی بود به تنهایی به ایران مهاجرت می کرد با تصمیم مسئولان و دوستداران محیط زیست با یک درنای دیگر به نام رویا که از خارج از کشور وارد شده بود جفت شد تا بتوانند باهم مسیر رفت و برگشت به سیبری را پرواز نمایند.
دُرنای سیبری پرنده ای به شدت در معرض خطر انقراض از خانواده کلنگان است. این پرنده ظاهر خاصی دارد که آن را از دیگر پرندگان متمایز می نماید. درنای سیبری پرنده ای بزرگ با قدی نزدیک به یک ونیم متر و فاصلهٔ دو بال بیش از 2 متر و بدنی یکدست سفید است که پاهای بلند سرخ رنگ دارد و منقار بلند سیاهی روی صورت قرمزرنگ آن نشسته است.
تک پرنده درنای امید هر ساله فریدونکنار را به قصد زمستان گذرانی انتخاب می نماید که 15 سال است به تنهایی مهاجرت نموده و گونه رو به انقراض است.
جمعیت غربی درناها از جمله امید مسیر پروازی سیبری روسیه قزاقستان، و آذربایجان و در نهایت ایران و مازندران را طی می نماید و در طول مسیر بازگشت نیز از همین کشورها عبور می نماید. 6000 تا 7000 کیلومتر را درنای امید پرواز می نماید و در مسیر مهاجرت روزانه 800 کیلومتر در پرواز هستند.
درنای امید که تا سال ها بصورت تکی زیست می کرد و جفت خود را از دست داده بود سال جاری در پروژه ای مشترک با رهاسازی یک درنای ماده و آشنایی و آوازخوانی دو پرنده در تالاب فریدونکنار بصورت مشترک پرواز خود را به سمت سیبری شروع کردند.
یکی از خصوصیات درناها نوع همسرگزینی شان است که به صورت تک همسری است. اگر اتفاقی برای جفت آن ها بیفتد به سختی دوباره امکان جفت یابی برایشان مهیا می گردد.
پیش از رویاامید و آرزو با هم به ایران مهاجرت می کردند اما در سال 86 آرزو به دلیلی نامعلوم تلف شد و پس از آن نیز امید جفت گیری نکرد و تنها مسیر مهاجرت خود را طی می نماید.
کوشش هایی در سازمان های محیط زیست کشورها نیز برای جفت یابی امید با درناهای موجود در شرایط اسارت انجام شد تا بتوانند جمعیت او را دوباره احیا نمایند اما موفقیت آمیز نبود.
از لحاظ زادآوری، درنای سیبری رشد جمعیت بسیار پایینی دارد و در یک فصل بیش از دو تخم نمی گذارد که دلایل مختلفی مانند پرورش گوزن های شمالی در سیبری و تداخل مهاجرت با آن ها و سگ های نگهبان گوزن های شمالی که جوجه ها و تخم های درناها را می خورند سبب شده است تا نسل درنا ها افزایش نیافته و در معرض انقراض قرار بگیرد.
نسل درنای سفید از میان 15 گونه درنای موجود، در حال انقراض است. این گونه درناهای سیبری بجز سال های 88 و 94 در تمامی نیم قرن گذشته مازندران را مقصد زمستان گذرانی خود انتخاب می نماید.
امید امید
منبع: همشهری آنلاین