از بازگشت رضا موتوری تا نمایش آثار کمتر دیده شده اردشیر محصص - مالزی ارزان

گالری گردی از جمله عادت های فرهنگی هنری است که هنردوستان را برای تماشای هنر به گالری ها می کشاند، البته با پاندمی کووید19 این جریان فرهنگی هنری نیز همانند سینما و تئاتر رفتن، کمی به حاشیه کشیده شد اما گالری های آنلاین راه اندازی شدند تا تنور هنرهای تجسمی همچنان داغ بماند. بیشتر افتتاحیه نمایشگاه ها در گالری ها را در روز آدینه شاهد هستیم. در آذرماه نیز فرصت هایی برای گالری رفتن در مرکز وجود دارد که تعدادی از آنها را در ادامه برمی شمریم.

گالری آرتیبیشن

نمایشگاهی متشکل از آثار کمتر دیده شده اردشیر محصص از روز آدینه 19 آذر 1400 در گالری آرتیبیشن به نشانی خیابان شریعتی، پایین تر از حسینیه ارشاد، نرسیده به همت، گل نبی (غرب)، میدان احمدی روشن (کتابی)، خیابان ساسانی پور، خیابان دریا (قندی)، شماره 6 افتتاح می گردد.

در استیتمنت نمایشگاه آمده است: در دوره ای که هنرمندان ایرانی دربند زیبایی شناسی آثار مدرنیسم بودند او از زیبایی شناسی جدا شد و به طراحی برای بیان شخصی پرداخت، اتفاقی که هم اکنون نیز امری معاصر شناخته می گردد.

به این اعتبار او را باید بی لکنت ترین راوی زمانه معاصر دانست.

احمد شاملو در تفسیر آنچه اردشیر محصص سعی در بیان آن داشت، روزگاری نوشت: اگر بخواهیم بپذیریم که کاریکاتورها بیانی اغراق آمیز از واقعیت اند، آن گاه طرح های اردشیر کاریکاتور نیست. حداقل برای ما، اطرافیان و کسانی که با درد و رنج چهره های کارهایش آشناییم. اردشیر علاوه بر یک هنرمند با استعداد و توانا، واقع گرایی تیزبین باقی می ماند. او صورتگر و تصویرساز واقعیت پیرامونش است. واقعیتی که هنوز هم پابرجاست، نفس می کشد و اعتبار دارد.

نمایشگاه اردشیر محصص از روز آدینه 19 آذر در گالری آرتیبیشن برپا خواهد شد. این نمایشگاه به مدت 10 روز و تا 29 آذر برپا خواهد بود.

گالری آرت سنتر

نمایشگاه نقاشی های نزار موسوی نیا آدینه این هفته در آرت سنتر افتتاح می گردد. نمایشگاه نقاشی های نزار موسوی نیا این هفته آدینه 19 آذر 1400 در آرت سنتر افتتاح می گردد و تا 29 آذر ادامه خواهد داشت.

این نقاش در یادداشتی برای این نمایشگاه نوشته است:

جزیره دکارت

جزیره دکارت سرزمینی ست درون سایه تاریک لیوان بردگان

چمدان هایش را پرندگان کور جابه جا می نمایند

سنگ هایش را هر روز دریاها می شویند

انسان های ایستاده بر کرانه جزیره، سنگ های خیس را لیس می زنند و به آفتاب چشم دوخته اند.

مرز جزیره فقط در فکر حیوانات جابه جا می گردد، زیرا هنوز فریب کلمات را نخورده اند.

و یگانه راه فریب کلمات فراموشی ست.

گالری اُ

نمایشگاه انفرادی نقاشی های لیلا تارا با عنوان درفش در طبقه اول گالری اُ به نشانی خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک 18 برپاست.

در بیانیه این نمایشگاه آمده است: ریشه های ایرانی و تجربه زندگی در مکان های متفاوت، این هنرمند را با نمادها، فرم ها و روایت های گوناگونی روبرو نموده و به او زبان تصویری منحصربه فردی داده است تا داستان این زندگی چندگانه را به یاری آن بیان کند. آثار او با وجود به خدمت گرفتن تکنیک های سنتی، ابعاد و فضاهای منفی معمول را به چالش می کشند. در این آثار، فیگورها با جزئیات متعدد بر بستر چشم انداز ها معاصر شهری معلق می مانند و اندام های از هم جدا شده با قرار گرفتن بر چمن زارهای تنک، ترکیب بندی های منحصر به فردی می سازند که مرزهای معمول در نقاشی سنتی را در هم می شنمایند. هنرمند با استفاده از برش و تا در کاغذ، فضا را می شکافد و با معرفی فضای سه بعدی در آثار، از سایه های به دست آمده در خلق فضا بهره می گیرد.

در مجموعه پیش رو، لیلا تارا ح. با الهام از سادگی و رک بودن ساختار درفش ها، به کنکاش در مسئله هویت و انطباق پذیری در رابطه با ریشه و اصالت می پردازد.

بعلاوه نمایشگاه انفرادی نقاشی های آیلار دستگیری با عنوان سراپا چشم نیز در طبقه دوم گالری اُ برپا است. در استیتمنت این نمایشگاه نوشته شده است:

[صحنه تاریک است]

صدای کسی در تاریکی: طبیعت ... حضور ... من دارم رنگها رو می ذارم: زرد کادمیوم، بنفش ماژنتا، آبی کبالت، سبز ویریدین، قرمز اسکارلت، سفید، سفید و زرد خیلی مهمه، نور.

[نوری صحنه را روشن می نماید. لته های بزرگ رنگی یکی یکی به داخل هل داده می شوند: آسمان، کوه، چمن، سنگ، آدم ها، ابر]

صدا: آسمون. آسمون که خشک شد ابرها. ابرها که خشک شد کوه، کوه بنفش. کوه که خشک شد، تخته سنگ بزرگ. صدای ریختن سنگ ها. ضربه. حرکت. جریان آب. آبشار.

ابرهایی که انگار بیرون از لحظه حال تصویر می چرخند. انگار که در چشم آن هایی اند که آنجا خوابیده اند و من هم چند دقیقه ای کنارشان دراز می کشم. بالای سرم را نگاه می کنم. چرا آدم ها بالا سرشون رو نگاه نمی کنن؟ ماه. می ایستم لبه تابلو، لبه چمن ها، کنار رودخانه، در تیررس نفس آنها که آن جا خوابیده اند. آنها که بار دیگر که به این نقطه برگردی، رفتنه اند و رودشان شاید خشکیده است. شاید این آخرین بار است که این چشم انداز را می بینیم. این جریان آب را. این سبزی دامنه دماوند را. و شقایق ها که آنطرف تر بودند. و باران که همه را دیوانه کرد، مدهوش کرد. و تک درخت نیم بریده ای که حضورش همه را سنگ می کرد. آتش نزدیک است. همان جا که صدای سوختن درخت ها و برگ ها و صدای آواز و قهقهه در هم تاب می خورند. تاریکی همان پشت است و اگر قدمی پس برویم یا لحظه ای چشم برداریم یا ثانیه ای دکمه روی گوشی موبایل را بزنیم، تاریکی همه صفحه را می گیرد. سیاه، خلاء، سایه، دیوار، تاریکی. دکمه را دوباره می زنم. نور.

[میزی وسط صحنه است. رنده. گوجه فرنگی. کسی وارد می گردد. گوجه ها را به آرامی رنده می نماید.]

فکرش جای دیگریست. در بنفشی کو ه ها. زردی ستاره ها. سفیدی دماوند. پیچش وارنگه رود. و من از دریچه چشم او در رودخانه های مواج قل می خورم و در علف های آفتاب خورده می لولم. تصویرهایی می سازم که پیشتر نبوده اند. تصویرهایی که من برای من می سازم. تو برای تو.

گوجه فرنگی ها در دستانش خشک می شوند. چشم های بازش پلک نمی زنند. باد برگ ها را تکان نمی دهد. خاک خیس بو نمی دهد. کوه ها پلاستیکی می شوند. باران زمین را خیس نمی نماید. آفتاب چشم را نمی زند. رود پیش نمی رود. جنگل شعله ور می گردد. شعله های آتش از پرده نمایش بالا می فرایند. بوی چوب و پلاستیک سوخته. نور زرد کم جانی بر لبه کوه می تابد. پرده سوزان بسته می گردد.

گالری ایرانشهر

نمایشگاه انفرادی خسرو حسن زاده با عنوان بازگشت رضا موتوری در گالری ایرانشهر واقع در خیابان کریم خان زند، خیابان شهید عضدی (آبان جنوبی)، خیابان سپند، پلاک 1/69 برقرار است.

گالری طراحان آزاد

نمایشگاه انفرادی منوچهر معتبر با عنوان از کارگاه در گالری طراحان آزاد به نشانی خیابان ولیعصر (عج)، خیابان فتحی شقاقی، میدان سلماس، پلاک 5 میزبان علاقمندان است.

گالری نگر

این پرنده در این قفس تنگ نمی خواند عنوان نمایشگاه انفرادی حجم های امیرشاهرخ فریوسفی است که روز آدینه در گالری نگر افتتاح شد و این هفته نیز برقرار است.

کیانوش معتقدی در استیتمنت این نمایشگاه نوشته است: این مجموعه در واقع کنکاشی شهودی و رفتاری کنشگرانه است که یکسال پیش فریوسفی آن را با خلق مجموعه ای به نام شاخو از چیدمان حجم حروف شروع کرد. اما شاخو این بار و در ارتباط اش با قفس، نمادی از یک پرنده اسطوره ای نبوده و نیست و همین ویژگی در مواجهه با آن باعث می گردد تا گزاره هایی از کیفیات بصری و بدن مندی از آن در فکر مخاطب تجسم یابد.

در این میان خطوط حجم یافته در بافتاری پیچیده، ساختاری ارگانیک را از همبستگی میان فرم های خوشنویسانه (با جلوه ای اندام گونه) و شعر و ادبیات به یکدیگر پیوند می دهند. جالب آن که واسطه ای که هنرمند برای نمایش مهارت و هنرش برگزیده، عاملیت اش را از ترکیب بندی های آزاد و رهای موجود در سنت سیاه مشق نویسی ایرانی می گیرد، حال آنکه نتیجه آن به شئ ای معاصر بدل می گردد.

از طرفی، اقتباس مستقیم هنرمند از مضمونی خاص از شعر شاملو که در راستا اندیشه ورزی اش در کار با ماده خشن آهن و مبتنی بر چیدمان هایی اتفاقی و بداهه خلق شده ، نوعی دینامیسم درونی و حرکت پویا را به مجسمه ها القا می نماید. پس آنچه در اینجا و اکنون رخ داده، روایتی متکثر و در عین حال مفهومی از حضور فرم حروفی آشنا در کاربستی سه بعدی و قفس مانند است که تا مرز هنری نیمه انتزاعی پیش می رود.

این پرنده و قفس ها که من آنها را مجسمه خطهای معاصر فریوسفی می نامم، تصویری تازه از دنیا امروز و کنش های انسان معاصر به ناهنجاری های پیرامونش است که با بیانی استعاری پیش روی ما نمایش داده می شوند؛ نوعی فریاد خاموش به شرایط دنیا امروز که با اتکا به بنیان های هنری سنتی که دیگر هیچ نشانه ای از سنت در آن یافت نمی گردد به ثمر رسیده اند. این نمایشگاه فرصتی است برای بازخوانی اندیشه های خوشنویسی، که حالا از خوش نویسی عبور نموده و تشخصی رها از قیود سنتی یافته و در پی رهاشدن از قفس، در جستجوی آزادیست.

گالری ژاله

مجموعه آثار شیرین آزادی با عنوان نهاد زیستن روز آدینه 12 آذر در در گالری ژاله به نشانی خیابان سمیه، بعد از خیابان مفتح، بن بست پروانه، پلاک 4 به نمایش عایدی. در این نمایشگاه 13 تابلوی نقاشی وجود دارد که در خلق آن ها از ترکیب مواد بر روی مقوا و بوم استفاده شده است. آنچه در این نمایشگاه دیده می گردد تابلوهایی هستند که با استفاده محدود از رنگ، فضایی خیالی را در میانه شهر و طبیعت به نمایش می گذارند.