اینجا حرف هم می شنویم - مالزی ارزان

تهیه نمایندگی و طراحی این برنامه را میثم محمدحسنی به عهده دارد و مهرداد ضیایی هم اجرای بخش اصلی آن را پیش می برد.

برنامه ای که پنجشنبه ها و آدینه ها ساعت22 روی آنتن شبکه چهار می رود و به واسطه بخش های مختلفی که دارد، می گردد گفت که یک مجله تصویری شبانگاهی است.

در ادامه گپی با تهیه نماینده و مجری آن زدیم که می توانید سری به آن بزنید.

از ماجرای آغاز تا شباهت با بعضی ها

شکل گیری اهالی شب موضوعی بود که محمدحسنی در گفت وگو با جام جم در پاسخ به آن اعلام کرد: خلأ یک برنامه حال خوب کن در تلویزیون اولین دلیلی بود که باعث شد ما سراغ چنین فضایی برویم. سال های پیش شب بخیر تهران و دو قدم مانده به صبح را داشتیم و بعد از آنها دیگر برنامه شبانه نداشتیم.

متاسفانه تلویزیون هم تمرکزش بیشتر روی برنامه های روزانه است تا جایی که صبح ها هر شبکه، برنامه ای دارد اما در شب چنین فضایی وجود ندارد. همه اینها هم باعث شد تا سراغ اهالی شب برویم.

یکی از مواردی که در اهالی شب به چشم مان آشنا می آید و شاید شما هم آن را حس نموده باشید، یادآوری فضای رادیو هفت معروف است.

این اتفاق هم موردی بود که کم وکیف آن را از آقای تهیه نماینده جویا شدیم و او درباره اش گفت: حقیقت این است که ما از اول نرفتیم چرخ را اختراع کنیم؛ این برنامه هم به دلیل آیتم های مختلفی که دارد، یک مجله تصویری محسوب می گردد و ممکن است جاهایی شباهت هایی هم به مثلا برنامه رادیو هفت داشته باشد ولی نکته ای که هست این که من فکر می کنم این برنامه شخصیت خودش را دارد، حرف خودش را می زند و در خیلی از موارد با بقیه هم گروهی هایش متفاوت است. ما از ب بسم ا... تا ص صدق ا... حرف هایی برای گفتن داریم که خیلی از آنها تازه هستند و این تفاوت در بخش گفت وگو، دکور و... هم وجود دارد. با این حال ایرادی هم نمی بینیم که مردم با دیدن ما کمی هم یاد آن برنامه ها بیفتند چون بالاخره حس و یاد خوش برای آنها زنده می گردد.

یک چالش سخت اما جذاب

جمع و جور کردن فضایی به این شکل که بخش های مختلفی دارد، طبیعتا کار ساده ای نیست، ماجرایی که محمدحسنی هم با اشاره به آن گفت: این موضوع شاید به چشم هر کسی نیاید. گاهی تنها در برنامه ای دو جایگاه و یک گلدان می گذارند و با حضور یک مهمان و چند آیتم کوتاه آن راه تمام می نمایند؛ اما اهالی شب هر هفته در همین دو شب، نزدیک به هفت تا مهمان دارد که هماهنگی آنها، نوشتن قصه هایشان، پیدا کردن کتاب، طراحی بک گراند برای بخش آنها و.... فضای سختی را برای خودمان ایجاد نموده است. با این حال من این چالش را خیلی دوست دارم.

ما هر هفته از ابتدا تا تیتراژ نهایی مان را تغییر می دهیم و این اصلا ساده نیست. به گفته او، زمزمه هایی مبنی بر اضافه شدن یک شب دیگر به پخش این برنامه و سه شب شدن آن هم وجود دارد. این که اهالی شب آن طور که باید تا الان از نظر دیده شدن به حق خودش رسیده یانه، سوالی بود که آقای تهیه نماینده در پاسخ به آن گفت: ما در همان هفته اول و دوم که میزبان آقایان داوودآبادی و دکتر انوشه بودیم، آنقدر اقبال عجیبی شد که شبکه دست به کار شد تا تعداد برنامه بیشتر گردد. با آن ساعت برنامه و شبکه پخش آن ما خودمان هم شاید فکر نمی کردیم به این سرعت دیده شویم اما این رخ داد. گفت وگوهایی که در بخش اصلی این برنامه اتفاق می افتد شاید یکی از اساسی ترین دلایل این استقبال باشد، جریانی که محمدحسنی درباره اش اعلام کرد: گفت وگوها بیشتر ناظر بر فضای نخبگانی شبکه چهار طراحی می گردد، یعنی ما خواستیم تا سطح شبکه را به هیچ وجه با ایجاد فضاهای زرد و جنجالی پایین نیاوریم. به همین دلیل همه سوالات و جریان گفت وگو فنی ولی عامه فهم است. در واقع یکی از مواردی که کوششمان این بود تا رقم بزنیم و تا حدی هم به آن نزدیک شدیم، این بود که محتوای نخبگانی را با زبان عام فهم منتقل کنیم.

طراح و تهیه نماینده اهالی شب به عنوان پیشنهاد در مورد جالب توجه ترین قسمت های این برنامه هم گفت: هر قسمت برای من جذابیت خودش را دارد، اما قسمت دکتر انوشه و احمد حلت فکر می کنم از بهترین قسمت های امیدبخش و جذاب بود. با همه اینها مدیریت شبکه با لطفی که به ما دارد، دست مان را تا حدی بازگذاشته که حرف های جدیدتر بزنیم و در هر قسمت این جریان وجود دارد.

محمدحسنی که سابقه طراحی برنامه هایی مثل دل صدا، مستند ملازمان حرم، با حسین(ع) در قرن بیست و یک و... را در کارنامه اش دارد، درباره این جریان در آخر بیان کرد: من خیلی جاها اسم نزدم و تازگی ها کمی از آن سایه بیرون آمدم. البته نمی دانم که این تهدید است یا فرصت، اما احساس کردم مدتی با اسم خودم کار کنم، شاید بهتر باشد.

آنجا چه خبر است؟

اهالی شب همان طور که گفته شد، مثل یک مجله تصویری است که بخش های مختلفی دارد، از محمدحسنی درباره جزییات این بخش ها و این که با چه نگاهی دست به انتخاب برای هرکدام از آنها زدند، پرسیدیم، او در این باره بیان کرد: ما یک بخش گفت وگوی اصلی را با مهمانان مان داریم، مهمانانی که از قبل در اتاق فکر برنامه با حضور دکتر موسوی، مدیر گروه اجتماعی شبکه چهار و زهرا چخماقی انتخاب می شوند و ملاک اصلی برای آن این است که علاوه بر جنبه آگاهی افزایی، برای مردم حال خوب کن هم باشند. در این فضا سعی کردیم مهمانان زرد و جنجالی را نداشته باشیم تا به همان حال خوب یاری کنیم. ایجاد ترکیبی از سلبریتی ها و غیرسلبریتی ها برای دیده شدن گروه دوم در کنار آنها هم اتفاق دیگری است که فکرشده به سمت آن رفتیم؛ جریانی که برای مخاطب هم تنوعی که ضروری است را ایجاد می نماید.

در بخش کتاب شب هم تنها یک عنوان نمی گوییم بلکه بخشی از اثر به صورت نمایشی خوانده و در آخر کتاب معرفی می گردد.

بخش قصه شب هم آیتم دیگری است که به گفته محمدحسنی در طول آن سراغ صدا پیشه های مستعدی که کمتر دیده شده اند می فرایند.

در بخش روایت شب هم روایت های مختلف به زبان امروزی بیان می گردد، بخشی که محمدحسنی درباره اش اضافه کرد: این یکی از وجه تمایزهایی است که در برنامه های دیگر این شکل از آن را ندیده اید. علاوه بر اینها هم آیتم صدای شب را داریم که خواننده های دستچین شده مختلفی در آن حاضر می شوند. به شکلی که تنها شاهد یک سبک موسیقی نباشیم و از پاپ تا سنتی را پوشش دهد. در این بخش سعی کردیم روی موسیقی نواحی هم تمرکز بیشتری کنیم. نقش شب هم عنوان بخش دیگری است که صحبت آن مطرح شد و در طول آن هر هفته یک استعداد هنرهای تجسمی معرفی می گردد. در این بخش هم سعی شده تا تازگی و در عین حال تنوع آن حفظ گردد. این تهیه نماینده اضافه کرد: مضاف بر این بخش ها، موارد دیگری مثل روان شناسی و اتفاقات دیگر هم رفته رفته از هفته های آینده به برنامه اضافه خواهند شد تا این پازل را کامل تر نمایند.

خواستیم پرچم صلح باشیم

مجله شبانگاهی مثل این برنامه ضروری است المان ها و فاکتورهای مختلفی را در خود داشته باشد تا به فضایی که باید، نزدیک گردد. آرامش یکی از اولین مواردی است که باید در این دست تولیدات در نظر گرفته گردد تا بتواند در پاسی از شب به دل بنشیند و حس خوبی به مخاطب بدهد. این موضوعی بود که در مورد آن با تهیه نماینده برنامه هم صحبت کردیم، این که اهالی شبی ها این آرامش را با چه نگاهی شکل دادند؟

محمدحسنی اعلام کرد: ما خواستیم که بین همه تشویش، شورش ها و فکرهایی که مردم دارند، پرچم صلحی برای روح مردم باشیم. می خواهیم برنامه ای باشیم که بتواند از هر نگاه، زبان، تفکر و گویشی بتواند پای آن بنشیند و برای لحظاتی حال آنها خوب گردد.

او با توصیف جزئیات دکور برنامه هم اضافه کرد: ما کوشش کردیم در عین داشتن دکور مدرن و شیک، فضای آرام بخشی را هم داشته باشیم. در ادامه دیدیم که بهترین المان همان ماه و ایجاد فضای مهتاب و اینها هست که با دوستان طراح به آن رسیدیم. البته این دکور سنگین و جذاب تر از اینها بود؛ اما به دلیل کمبود بودجه در همین حد اجرا شد. با این حال فکر می کنم در همین حد هم مشابه چندانی برای آن وجود ندارد. جالب است بدانید تعداد ماه هایی که در دکور ما کار شده، 72 تاست که تعداد یاران حضرت سیدالشهداست و خواستیم در همان ماه ها هم حرفی برای گفتن داشته باشیم.

می دانید که اجرای بخش گفت وگوی اصلی این برنامه را هم مهردادضیایی به عهده دارد، چهره ای که سابقه اجرا دارد اما او را بیشتر در کسوت بازیگری دیده ایم. این که چه عاملی باعث شد تا پای ضیایی در قالب مجری به اهالی شب باز گردد هم سوالی بود که محمدحسنی در پاسخ به آن گفت: آقای ضیایی شخصیت عجیب و جذابی دارد. او هم ادبیات خوانده، نویسنده است، دستی بر نقاشی دارد و جالب است بدانید در مقطعی هم روحانی و ملبس بودند و سواد بالایی دارند که در کنار توناژ صدای گرمی که دارند و برایمان مهم هم بود، از او خواهش کردیم و در نهایت به توافق رسیدیم و کار را با ایشان آغاز کردیم.

اینجا حرف هم را می شنویم

سید مهرداد ضیایی از دهه 70 تا الان در مجموعه های زیادی حضور داشته و البته تجربه اجرا را هم در کارنامه کاری اش دارد. او این شب ها سکان بخش گفت وگوی اهالی شب را به دست گرفته است. حضور او در این قالب باعث شد تا با او صحبتی داشته باشیم.

چه شد که باز هم به فضای اجرا برگشتید؟

معمولا برنامه هایی را اجرا می کردم که خودم نوشته باشم و همواره این شرط پذیرش من برای اجرای هر برنامه ای چه در رادیو و چه در تلویزیون بود. مثلا زمانی رادیو شبانگاهی پیغام را داشتم که خودم می نوشتم و برنامه های این چنینی دیگر، اما اهالی شب از آن برنامه هایی بود که من این شرط را نکردم که خودم آن را نوشته باشم. شاکله برنامه خوب بود و قرار بود با سلیقه درست گردد تا جایی که من را قانع کردند این برنامه کار درخوری خواهد بود و من هم برای اجرای آن حاضر شدم و از این اتفاق راضی هستم.

شباهت به رادیو هفت هم از آن مواردی است که خیلی ها در برخورد با اهالی شب به آن اشاره می نمایند، شما چه نظری درباره این ماجرا دارید و به عنوان مجری از حال و هوای آن استفاده نموده اید؟

به هر حال این شباهت تا حدی هست و البته تفاوت هایی هم وجود دارد وگرنه من هرگز گمان نمی کردم این برنامه این همه هوادار پیدا کند، بازخوردی که در کوتاه مدت به دست آمد. زمانی که برنامه اول تا سوم روی آنتن رفت، تصور نمی کردم آن قدر مخاطب آن را دوست داشته باشد و ببیند، الان هم می توانم بگویم مخاطبان این برنامه فراتر از آنچه هستند که گمان می کردم. از این جهت مطمئن شدم این برنامه با وجود شباهت و تفاوتی که با هر کار دیگری دارد، پیروز بوده است.

شیوه اجرای شما هم از آن مواردی است که فقط مختص شماست و سبک و سیاق خودتان را در تعامل با مهمانان برنامه دارید. می گردد گفت شما خیلی وقت ها مخاطب خوبی هم هستید و به عکس بعضی از مجریان بجا بین صحبت مهمان می آیید، سکوت می کنید یا پاسخ می دهید. در کل با چه نگاهی وارد میدان اجرا می شوید؟

از آن جهت که مخاطب این برنامه به نسبت مخاطب فرهیخته تری است، بنابراین کلامی که در آن گفته می گردد باید منعقد گردد و قرار نیست تنها چیزی بگوییم و برویم. حتی مواردی بوده که پیاپی من و مهمان حرف هم را قطع می کنیم، اما این اتفاق هم در فضای گفت وگو شکل می گیرد و به عبارتی دیالکتیکی شکل می گیرد که تا وقتی کلام منعقد نگردد، برای هیچ اثری امکان ندارد. به همین دلیل است که در پاره ای از موارد من سکوت می کنم و گاه مهمان برنامه این سکوت را دارد که کلام منعقد گردد.

مهمانان این برنامه هر شب متفاوت و از حوزه های مختلفی هستند. نزدیک شدن به فضای هر کدام از آنها سخت نیست؟ و شما چه می کنید تا با هر مهمان این حس نزدیکی برنامه به مخاطب دست دهد و ادامه داشته باشد؟

خوشبختانه من توانستم تا حدی فضای خودم را به آنها نزدیک کنم. از این جهت که شاید تا الان دست کم هر مهمانی که داشتیم تجربیات، نزدیکی و برخوردهایی را در زندگی خودم با حوزه ای که آن مهمان بود را داشتم، مثل ادبیات و شعر که کار من است و همواره می نویسم، یک بار نقاش آوردیم و من سالیانی شاگرد نقاشی بودم، به همین ترتیب حوزه سینما، تئاتر و....

علاوه بر اینها در طول این گفت وگوها ما گاهی بعد دیگری از آن شخصیت را می بینیم. با توجه به این که شما متن این برنامه را ننوشتید چقدر در جهت دادن به بحث ها و انتخاب موضوع ورود پیدا می کنید؟

طبیعتا از زمانی که گفت وگو آغاز می گردد، من ورود و سعی می کنم سوالات پیشنهادی را با مقدمه، مؤخره و حد واسط به مخاطب انتقال دهم. فرایندی که از ابتدا تا انتهای گفت وگو ادامه دارد و با صحبت مهمانان این جریان شکل می گیرد و راهنمایی می گردد.

برای خود شما تا الان کدام مهمان جالب توجه تر بود و توصیه می کنید دوباره آن را ببینیم؟

گفت وگو با رسول نجفیان و حسین لطیفی بسیار خوب بود. همچنین گپ و گفت با آقای زائری هم همین طور.

فاطمه شهدوست - رسانه / روزنامه خبرنگاران