فرمول سفر به مریخ - مالزی ارزان

خبرنگاران| برای پرتاب فضاپیما از زمین به مریخ، زمان خاصی در نظر گرفته می شود که به پنجره پرتاب معروف است. از آنجایی که مریخ و زمین با سرعت های متفاوتی به دور خورشید می چرخند، این پنجره پرتاب تقریبا هر 26 ماه یکبار اتفاق می افتد.

به گزارش خبرنگاران؛ این زمان، طوری محاسبه و انتخاب می شود که صرف زمان و سوخت حداقل باشد؛ یعنی مریخ و زمین در حداقل فاصله باشند. حداقل مسافتی که کپسول باید تا رسیدن به مریخ طی کند، لزوما به میزان حداقل فاصله زمین و مریخ نیست. از زمان پرتاب موشک تا رسیدن به مقصد، زمین و مریخ هر دو مسافت قابل توجهی را می پیمایند و موقعیت زمین و مریخ باید در زمان رسیدن مریخ نورد محاسبه شود؛ نه در زمان پرتاب موشک.

از سوی دیگر، طی کردن یک راستا خطی مستقیم بین زمین و مریخ، نیازمند صرف انرژی و سوخت بسیار زیادی است. پس به صرفه تر است که کپسول یک راستا منحنی (بخشی از یک مدار واسط) را طی کند تا مریخ برسد. طول این راستا بیش از 400 میلیون کیلومتر است و حدودا 7 ماه طول می کشد.

بشر از زمانی که به ماه رسید، هدف بعدی خود را مریخ مشخص کرد. اگرچه انسان هنوز روی این سیاره سرخ فرود نیامده، اما ناسا بعد از مسافرتی 300 میلیون مایلی (485 میلیون کیلومتری) توانسته است تازهترین کاوشگر رباتیک خود با نام استقامت را با موفقیت روی مریخ فرود آورد.

این ربات که نهمین فضاپیمای نشسته بر سطح مریخ است، نقطه عطفی در آغاز ماموریتی تازه برای جست وجو درباره نشانه های زندگی در گذشته این سیاره به تعداد می رود.

برای هدایت کپسول حامل مریخ نورد Perseverance شش مانور تصحیح راستا برنامه ریزی شده است. اتاق کنترل زمین، با این مانور ها از راستا دقیق فضاپیما و محل فرود را در دهانه Jezero اطمینان حاصل می کند. ضمن اینکه در طول راستا، ابزارها، جهت آنتن و پنل های خورشیدی بررسی می شود تا در راستای درستی قرار گرفته باشند.

اما مهمترین و حساس ترین بخش فرایند فرود، هفت دقیقه پایانی است که هیچ کنترلی روی فضاپیما نیست و کپسول تمام مراحل ورود به جو، کاهش سرعت و فرود روی سطح را اتوماتیک انجام میدهد. فرایند فرود پرسویرنس شبیه مریخ نورد کیوریاسیتی است.

در مرحله کاهش سرعت، یک جرثقیل رباتیک شبیه یک جت پک از درون کپسول رها می شود و به کمک هشت موتور، سرعت را تا حد تعلیق در آسمان کاهش می دهند. سیستم جرثقیل مانند، مریخ نورد را با چند کابل مهار به سطح می رساند و سپس خود دور می شود و در جایی دیگر فرود می آید.

اگر همه چیز موفقیت آمیز باشد، نخستین سیگنال پرسوبیرنس پس از حدود 10 دقیقه پس از فرود به زمین می رسد و ماجراجویی این مریخ نورد دو میلیارد دلاری ناسا، تازه آغاز می شود.

چقدر طول می کشد تا به مریخ برسیم؟

علی رغم تلاش ادامه دار ناسا، فرستادن انسان به مریخ تا همین اواخر کاری غیرممکن به نظر می رسید؛ اما به گفته این آژانس فضایی، اکنون می توانیم طی دو دهه آینده، انسان را در مریخ فرود آوریم.

رسیدن به این سیاره به نوبه خود دستاوردی بی سابقه است، چرا که مریخ، بسته به مدار چرخش آن به دور خورشید، حدود 55 تا 400 میلیون کیلومتر از زمین فاصله دارد. به گفته ناسا، فاصله زمین تا مریخ به طور میانگین 225 میلیون کیلومتر است.

بنا بر وب سایت مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، اگر بخواهیم با سرعت فعلی فضاپیما ها به مریخ برسیم، این سفر حدود 9 ماه طول خواهد کشید. فضاپیما های بدون سرنشین اعزامی به مریخ هم چیزی بین 128 تا 333 روز طول کشید تا به این سیاره سرخ برسند.

به گفته کرگ پتن، استاد فیزیک دانشگاه کالیفرنیا در شهر سن دیه گو، سفر به مریخ می تواند با مصرف سوخت بیشتر کوتاه تر شود، ولی چنین کاری اقدامی عاقلانه نیست.

در حال حاضر ناسا مشغول پیگیری طرحی پنج مرحله ای برای بردن فضانوردان به مریخ است، ولی محمتل ترین گزینه، احتمالا سفری است که رفت و برگشت از آن حداقل سه سال طول خواهد کشید.

فضانوردانی که در مریخ فرود می آیند با چه چالش های دیگری روبرو خواهند شد؟

سلامت فضانوردانی که به مریخ می فرایند به چند دلیل، یکی از چالش های اصلی برای دانشمندان و محققان است. به گفته دوریت دانویل، دبیر موسسه تحقیقات تطبیقی برای سلامت در فضا، اولین دلیل، طول مدت این سفر است.

از آنجا که فضانوردان برای سه سال در سفر خواهند بود، باید بتوان هر مشکل بهداشتی را که پیش می آید، در خارج از زمین رفع کرد. همین باعث می شود حتی کوچک ترین بیماری ها مایه نگرانی شود. دانویل گفت: برای مثال داشتن یک سنگ کلیه ساده در فضا می تواند زندگی فرد را به مخاطره اندازد. علاوه بر دغدغه های معمول که برای چنین ماموریتی وجود دارد، ما با محیط شدیدا متخاصم فضا و فضای شدید داخل خود سفینه روبرو هستیم. بنابراین، با موقعیت هایی روبه رو خواهیم شد که فضانوردان باید بتوانند نیاز های بهداشتی و پزشکی خود را رفع کنند.

محققان همچنین باید تاثیرات روانی چنین سفری را در نظر بگیرند، چرا که فضانوردان برای مدتی طولانی در فضا هایی کوچک کنار یکدیگر باقی خواهند ماند.

وقتی هم به این سیاره برسند، هنوز در لباس های فضانوردی خود محدود خواهند ماند چرا که نوسان دمای مریخ بسیار شدید است و در یک روز می تواند 170 درجه تغییر کند.

علاوه بر دمایی که معمولا به طور میانگین زیر صفر درجه است، هوای این سیاره هم عمدتا از دی اکسیدکربن تشکیل شده است.

منبع: فرادید