این غذای خوشمزه را بخورید و اسمش را نپرسید! - مالزی ارزان

بعد همسر از شما می پرسد چی هست؟ اینجاست که شما نباید بگویید کشک و کدو. چرا؟ چون احتمالا همسرتان که هنوز طعم این غذا را نچشیده، با شنیدن نام غذا می گوید کدو؟! و بعد لب و لوچه اش آویزان می گردد و چه بسا خودش را با میوه و تنقلات سیر کند تا موقع خوردن شام، خیلی طبیعی و بدون نقشه قبلی بگوید: خانم! من انگار سیرم! اشتها ندارم اصلا! حیف شد این غذای محلی رو نمی تونم امتحان کنم!

پس در پاسخ به همسرتان که نام غذا را می پرسد بگویید: حالا نامشو کاری نداشته باش! وقتی خوردیم، نامشم میگم!

با این مقدمه چینی، که رازی بود بین ما و شما، می رویم سراغ اصل مطلب. فرض می کنیم شما می خواهید برای دو نفر این غذا را بپزید. فرض است دیگر، وگرنه می دانیم که شما پنج سر عائله دارید و مقادیر مواد لازم را باید سه برابر کنید. برای دو نفر، شش عدد کدو سبز قلمی، یک فنجان کشک، یک پیاز میانه، و سه حبه سیر کفایت می نماید. نمک و زردچوبه و نعناع خشک و روغن هم که خدا وکیلی در هیچ دستور آشپزی ای دیده اید برایشان اندازه تعیین نمایند؟! مبرهن است که خیر! پس همان به

کدوها را بشویید، پوستش را جدا کنید، ورقه ای خرد کنید، نمک بزنید و بگذارید کنار. عزیزانی هستند که از این پنج گام، گام دوم یعنی کندن پوست را انجام نمی دهند. مانعی ندارد و ما مهر تایید بر این اقدام می زنیم اما توصیه می کنیم برای اولین مرتبه طبخ این غذا، کدوها را پوست بگیرید تا مبادا که ترک بردارد، چینی نازک رابطه شما و همسر گرامی تان!

حالا پیازها را خلالی خرد کنید و با روغن تفت دهید. وقتی طلایی شد، آنها را از ماهیتابه بردارید و سیرها را که ورقه ای خرد کرده اید، تفت دهید. سیر زودتر از پیاز تفت می خورد، پس خیلی زود آنها را هم از تابه مرخص کنید و نعناع ها را روانه کنید. نعناع هم که مستعد سوختگی است و تا در روغن ریختیدش، یک هم که بزنید، کارش تمام است. در این مرحله، احتمالا بچه ها از دور می بینند که شما هی دارید یک چیزهایی در ماهیتابه می ریزید و برمی دارید، آنها هم خودشان را می رسانند و می گویند: بده من بریزم، بده من بردارم، بده من! اینجا دیگر کار از کار گذشته و مقاومت سودی ندارد، باید تسلیم شوید. اما چون اولین بار است که دارید این غذا را می پزید، و حضور سیر سوخته و پیاز نپخته و نعناع ذغال شده در غذا، موجب بدنام شدن اصل غذاست، پس سعی کنید جوری در آشپزخانه سنگر بگیرید که بچه ها متوجه نشوند شما دقیقا در حال اجرا چه عملیاتی هستید!

القصه، نعناع را هم که برداشتید، کدوهای ورقه شده را به ماهیتابه اضافه کنید. البته اگر قبلش دیدید بر اثر نمک زدن، عرق کرده اند و آب انداخته اند، با دستمالی تمیز، خشک شان کنید. لازم نیست کدوها سرخ شوند، همین که دو طرف شان اندکی طلایی گردد، مراد حاصل شده است. نصف پیازداغ و سیرداغ را به ماهیتابه بیفزایید، زردچوبه و نمک بیفشانید، یک لیوان آب هم بزنید تنگ شان و در ماهیتابه را بگذارید تا با شعله کم بپزد.

حدود یک ساعت که بگذرد، احتمالا کدوی شما مغزپخت شده است. شاید هم کمتر، شاید هم بیشتر! کسی چه می داند؟! ما که در خانه شما و درون ماهیتابه تان نیستیم تا آمار دقیق و لحظه به لحظه کدوها را داشته باشیم! بالاخره هر کدویی ویژگی های منحصر به فردی دارد و نباید آن را با سایر کدوها مقایسه کرد، بلکه باید هر کدو را فقط با خودش مقایسه کرد!

لب مطلب اینکه هروقت کدوها پخت و آبش تقریبا جمع شد، شما باید کدوها را له کنید. با گوشکوب برقی، گوشکوب دستی، ملاقه، پشت قاشق، مشت، لگد، هرچی! مهم نتیجه است و وسیله را توجیه می نماید! به کدوهای له شده، نصف نعناع داغ را اضافه کنید و کشک را هم به این دورهمی مهمان کنید و اجازه دهید تا چند دقیقه ای، این مواد روی شعله کم، دست به دست هم بدهند و به روغن بیفتند. خودتان بهتر می دانید که دست به دست دادن، از اساسی ترین مولفه های یک آشپزی پیروز است! لذا هرگز از آن غفلت نکنید و اهتمام کافی را به آن داشته باشید!

غذا که به روغن افتاد، زیر آن را خاموش کنید، با نصف پیاز داغ و سیرداغ و نعناع داغ تزیینش کنید و ببرید سر سفره. مبادا از سنگک تازه و ریحان غافل شده باشید که پشیمانی هیچ سودی ندارد و کلا قافیه را باخته اید!

عرض کنم به خدمت شما، که در برخی خانه ها، کدو را له نکرده و با کشک قاطی نمی نمایند، بله هر کدام را جداگانه سرسفره می برند. این هم هیچ ایرادی ندارد و حتی ممکن است اقرب به خوشمزگی باشد! معمولا خانواده هایی که کشک و بادمجان شان را مخلوط می نمایند، کشک و کدو را هم مخلوط سر سفره می برند. و آنها که کشک و بادمجان را جدا عرضه می نمایند، در رابطه با کشک و کدو هم، همین رویه را در پیش می گیرند. یعنی به طور کلی، خوشبختانه وحدت رویه در خانواده های ایرانی، وجود دارد! در هرحال، این موضوع بستگی به سلیقه شما، همسرتان و بچه ها دلبندتان دارد. چرا که از قدیم گفته اند عرضه و تقاضا! آن چیزی را عرضه کنید که تقاضایش وجود دارد! به همین راحتی!

و اما فوت کوزه گری این غذا، انتخاب درست، هوشمندانه، آگاهانه و مدبرانه کشک است. کشکی که شیرین و کم مزه باشد، همه زحمات شما را به هدر می دهد و جز بی میلی اعضای خانواده و باد کردن غذا روی دست تان، هیچ ثمره ای ندارد. شما که غریبه نیستید، کدو چندان موجود پرمزه ای نیست . پس باید رفیقش کشک، ترش و قبراق و خوشمزه باشد تا حال و هوای جذابی به غذای شما بدهد. اینها که می گویم را در کتاب ها نخوانده ام، بلکه حاصل کمتر از یک قرن تجربه است! پس حتما کشک را طوری انتخاب کنید که نام کرمان و غذای کرمانی را سربلند کنید!

دو تا نکته کنکوری هم هست که اگر به عرضتان نرسانم، می ترسم مشغول الذمه شما بشوم! اول اینکه برخی ها برای افزایش طعم و رنگ کشک و کدو، گوجه هم به آن می افزایند. عده دیگری هم، کشک و کدو را تبدیل به کشک و کدو و بادمجان می نمایند. دوم اینکه، کشک و کدو را می توان به عنوان یک پیش غذا در نظر گرفت و در سفره مهمانی هم برایش جایی باز کرد.

ناگفته نماند که این غذا، یک نسخه فست فود هم دارد که بعد از انس و الفت اعضای خانواده با آن، می توانید کم کم از دستور پر آب و تاب قبلی، به این نسخه عدول کنید! اجمالا خدمتتان عرض کنم که پیاز نگینی را در زودپز تفت دهید. کدوهای شسته شده را درسته و با پوست درون دیگ بیندازید. حبه های سیر را پوست بگیرید و درسته روانه دیگ کنید. زردچوبه و نمک و نعناع خشک هم بریزید و با یک استکان آب، مسأله را جمع بندی کرده و در زودپز را ببندید. ربع ساعت بعد، در زودپز را بگشایید، کدوها را به یکی از انحای فوق الذکر له کرده و کشک را با آن مخلوط کنید. دو تا قل ناقابل که بزند، کار تمام است.

کشک و کدو، یک نسخه فست فود هم دارد.

بعد از آنکه همسر گرام و اطفال خانه سر سفره نشستند و قدری مشکوک به قیافه غذا نگاه کردند، شما فوری بگویید غذا رو نگاه نمی کنن که، می خورنش! امتحان کنین که مشتری میشین! در ادامه، همگان آغاز به لقمه گرفتن کشک و کدو همراه با سبزی خوردن، می نمایند و شما می توانید از برق چشمانشان دریابید که طعم آن را پسندیده اند و یک غذای سالم و اصیل، به لیست غذاهای خانواده تان، اضافه شده است.